সেই গল্পটো
—সুনীল অমিয়
===========
মোৰ সেই গল্পটো
এতিয়াও শেষ হোৱা নাই।
শোনা।
আগতেই কৈছিলো পাহাড়ে
ভালপাইছিল মেঘক
আৰু মেঘে
কি দৰে
শুকান লঠঙা পাহাড়টোক
বনাই তুলিছিল
ছাব্বিশ বছৰীয়া তৰুণ
সেয়া তো আগতেই শুনিছা।
সিদিনা আছিল পাহাড়ৰ জন্মদিন।
পাহাড়ে মেঘক কলে
"আজি তুমি
ৰঙা পাৰি দিয়া মেখেলা পিন্ধি আহিবা"।
মেঘে পাহাড়ক ক'লে
"আজি তোমাৰ গা ধোৱাই দিম চন্দন পানীৰে"।
{ প্রেমত পৰিলে নাৰী হই যায় কোমল নদী.....
পুৰুষ জ্বলন্ত কাঠ।}
ঠিক সেইদৰেই মেঘ আছিল পাহাড়ৰ
আলিঙ্গনৰ অগনিত
পাহাড় আছিল
মেঘৰ ঢৌ-পানীত।
হঠাৎ,
আকাশ বিয়াপি বাজি উঠিল ধুমুহাৰ দামামা
দীঘল চুলি উৰোৱাই
হাইজাকাৰৰ
ভঙ্গিত আহিল
এজাঁক বতাহ
মেঘৰ আঁচলত টান মাৰি ক'লে
ওঠ্ ছোৱালী! তোৰ আজি বিয়া।
এতিয়াও শেষ হোৱা নাই গল্পটো।
বজ্রৰ সৈতে মেঘৰ বিয়াখন হই গ'ল সুকলমে ঠিকেই
কিন্তু পাহাড়টোক তাই পাহৰিব নোৱাৰিলে কাহানিও ।
বিশ্বাস নহলে ফালি চাব পাৰা
পাহাড়ৰ হাঁড় হিমজু,
ভিতৰত থৈ থৈ কৰিছে
হেজাৰ নিজৰাৰ টলমল চকুলো।
—
